Ταιριάζει σήμερα 24-12-2021 όπως το διάβαζα 24-12-1987

 

Κάποια μάτια βλέπουν, αλλιως! ίσως παραδεισένια....

 

Ευλογημένε, για το Χριστό γίνονται όλα αυτά τα πράγματα!

 Όταν ήμουν νεότερος είχα πολύ σκεπτικισμό βλέποντας τον τρόπο που γιορτάζονται οι Άγιες μέρες των Χριστουγέννων. Και μπορώ να πω ότι με την απειρία η οποία με χαρακτήριζε κατέκρινα αυτά τα πράγματα. Έλεγα αυτά είναι κοσμικά, δεν χρειάζονται, γιατί γίνονται, δεν προσφέρουν τίποτα, χάνουν το νόημα το πνευματικό και όλα αυτά τα οποία ακούμε συχνά να λέγονται.

  Κάποτε λοιπόν συνόδευσα ένα γεροντάκι από το Άγιο Όρος γιατί ήταν ανάγκη να επισκεφτεί το γιατρό. Και επειδή στο Άγιο Όρος τα Χριστούγεννα γιορτάζονται αργότερα σε άλλη ημερομηνία λόγω του εορτολογίου, τύχαμε τις ημέρες των Χριστουγέννων να είμαστε στη Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη, όπως και στις άλλες πόλεις, στις μεγάλες οδούς Εγνατία, Τσιμισκή και άλλες γεμίζουν με χιλιάδες λάμπες, λαμπάκια που στολίζουν τους δρόμους. 

 Αυτός ο ασκητής, ο γεροντάκος -χρόνια πολλά να βγει έξω στον κόσμο- το βράδυ περπατώντας είδε όλο εκείνο το υπερθέαμα με το φωτισμό και τα φώτα και τις λάμπες και άρχισε να κλαίει και να ευχαριστεί το Χριστό και να λέει: 

"Χριστέ μου, όλα αυτά είναι για σένα που γίνονται!".

 Ενώ του έλεγα εγώ: "Παππούλη, όλα αυτά είναι κοσμικά πράγματα. Έτσι γιορτάζονται τα Χριστούγεννα;"

Μου λέει: "Ευλογημένε, για το Χριστό γίνονται όλα αυτά τα πράγματα! Αν δεν ήταν Χριστούγεννα οι άνθρωποι θα έβαζαν τόσες λάμπες στους δρόμους; Αφού τα έβαλαν για το Χριστό, επειδή είναι Χριστούγεννα και επειδή θέλουν να γιορτάζουν και αυτοί όπως ξέρουν. Γι' αυτό γέμισαν τους τόπους λάμπες και φώτα και είναι για την αγάπη και για τη δόξα Του Χριστού που γίνονται όλα αυτά".

 Και τόσο πολύ κατενύγηκε και ήτανε τρισευχαριστημένος και είχε τόσο καλό λογισμό για τους ανθρώπους, οι οποίοι κοσμούσαν και στόλιζαν τα σπίτια τους και τις βιτρίνες τους και τους δρόμους τους με τόσες λάμπες. Γιατί δεν έβαζε το λογισμό ότι αυτά είναι κακά και κοσμικά αλλά έλεγε ότι αυτά γίνονται για τη δόξα του Χριστού μας, επειδή είναι Χριστούγεννα! Κι αν δεν ήταν Χριστούγεννα δεν θα γινόντουσαν αυτά τα πράγματα όλα.

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού/πηγή

https://www.youtube.com/watch?v=kHhH4E35EKcΕυλογημένε, για το Χριστό γίνονται όλα αυτά τα πράγματα!

 Όταν ήμουν νεότερος είχα πολύ σκεπτικισμό βλέποντας τον τρόπο που γιορτάζονται οι Άγιες μέρες των Χριστουγέννων. Και μπορώ να πω ότι με την απειρία η οποία με χαρακτήριζε κατέκρινα αυτά τα πράγματα. Έλεγα αυτά είναι κοσμικά, δεν χρειάζονται, γιατί γίνονται, δεν προσφέρουν τίποτα, χάνουν το νόημα το πνευματικό και όλα αυτά τα οποία ακούμε συχνά να λέγονται.

  Κάποτε λοιπόν συνόδευσα ένα γεροντάκι από το Άγιο Όρος γιατί ήταν ανάγκη να επισκεφτεί το γιατρό. Και επειδή στο Άγιο Όρος τα Χριστούγεννα γιορτάζονται αργότερα σε άλλη ημερομηνία λόγω του εορτολογίου, τύχαμε τις ημέρες των Χριστουγέννων να είμαστε στη Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη, όπως και στις άλλες πόλεις, στις μεγάλες οδούς Εγνατία, Τσιμισκή και άλλες γεμίζουν με χιλιάδες λάμπες, λαμπάκια που στολίζουν τους δρόμους. 

 Αυτός ο ασκητής, ο γεροντάκος -χρόνια πολλά να βγει έξω στον κόσμο- το βράδυ περπατώντας είδε όλο εκείνο το υπερθέαμα με το φωτισμό και τα φώτα και τις λάμπες και άρχισε να κλαίει και να ευχαριστεί το Χριστό και να λέει: 

"Χριστέ μου, όλα αυτά είναι για σένα που γίνονται!".

 Ενώ του έλεγα εγώ: "Παππούλη, όλα αυτά είναι κοσμικά πράγματα. Έτσι γιορτάζονται τα Χριστούγεννα;"

Μου λέει: "Ευλογημένε, για το Χριστό γίνονται όλα αυτά τα πράγματα! Αν δεν ήταν Χριστούγεννα οι άνθρωποι θα έβαζαν τόσες λάμπες στους δρόμους; Αφού τα έβαλαν για το Χριστό, επειδή είναι Χριστούγεννα και επειδή θέλουν να γιορτάζουν και αυτοί όπως ξέρουν. Γι' αυτό γέμισαν τους τόπους λάμπες και φώτα και είναι για την αγάπη και για τη δόξα Του Χριστού που γίνονται όλα αυτά".

 Και τόσο πολύ κατενύγηκε και ήτανε τρισευχαριστημένος και είχε τόσο καλό λογισμό για τους ανθρώπους, οι οποίοι κοσμούσαν και στόλιζαν τα σπίτια τους και τις βιτρίνες τους και τους δρόμους τους με τόσες λάμπες. Γιατί δεν έβαζε το λογισμό ότι αυτά είναι κακά και κοσμικά αλλά έλεγε ότι αυτά γίνονται για τη δόξα του Χριστού μας, επειδή είναι Χριστούγεννα! Κι αν δεν ήταν Χριστούγεννα δεν θα γινόντουσαν αυτά τα πράγματα όλα.

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού/πηγή

https://www.youtube.com/watch?v=kHhH4E35EKc

Ψαλτρια , μουσικός από το Λίβανο RIBALE WEHBE με διεθνείς διακρίσεις ως σολιστ

                             Ας την απολαύσουμε και  ας μπούμε στο κλίμα των ημερών

 Λίγο πριν τα Χριστούγεννα.

 

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, κοίτα να τακτοποιηθείς.

Κοίτα να τα βρεις με όσους είσαι μαλωμένος.

Κοίτα να πεις τα ‘’σ’ αγαπώ’’, τα ‘’ευχαριστώ’’ και τα ‘’συγγνώμη’’’ που χρωστάς.

Κοίτα να συγχωρέσεις…

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα κοίτα να ξεσφίξεις τη γροθιά. 

Κοίτα να χαλαρώσεις τα θυμωμένα φρύδια και τα μουτρωμένα χείλη.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα κοίτα να απλώσεις χέρι, σε άνθρωπο που έχει ανάγκη.

Ξέρεις…

Είναι ντροπή, ένας Θεός, να γεννιέται φτωχός, μέσα στο κρύο, χωρίς τίποτα, και εσύ, που τα έχεις όλα, να πνίγεσαι Χριστουγεννιάτικα μέσα στον εγωισμό σου…

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.

 

Υπάρχει ζωή μετά τη …γέννηση;

13 Μαρτίου 2018

Ένας πολύ όμορφος και πετυχημένος, κατά τη γνώμη μου, παραλληλισμός είναι αυτός της ζωής πριν τη γέννα, με την ζωή πριν το βιολογικό θάνατο. Είναι άγνωστου συντάκτη, προερχόμενο από τη Γερμανία, και φέρει τον ευρηματικό τίτλο: «Υπάρχει Ζωή μετά τη Γέννηση;»

Στην κοιλιά της εγκύου δύο έμβρυα συνομιλούν. Το ένα είναι σκεπτικιστής, το άλλο, γεμάτο εμπιστοσύνη και πίστη.

Το γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ρωτάει: «Και πιστεύεις πραγματικά σε μια ζωή μετά τη γέννηση;»

Το έμβρυο που πιστεύει, απαντά: «Ασφαλώς, ναι. Για μένα είναι απόλυτα βέβαιο ότι υπάρχει ζωή μετά τη γέννησή μου. Η ζωή εδώ, είναι μόνο για να μας μεγαλώνει, ώστε να μπορούμε να προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας για τη ζωή μετά τη γέννησή μας, έτσι ώστε να είμαστε αρκετά δυνατά για ο,τι μας περιμένει μετά.»

Ο μικρός σκεπτικιστής έχει εκνευριστεί: «Αυτό είναι αρκετά ανόητο. Δεν υπάρχει ζωή μετά τη γέννηση. Πως θα έμοιαζε μια τέτοια ζωή, ούτως ή άλλως;»

Ο μικρός πιστός, όμως, υποστηρίζει: «Δε γνωρίζω. Αλλά σίγουρα θα έχει πολύ περισσότερο φως από εδώ. Και ίσως να στεκόμαστε στα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα μας!»

Το γεμάτο αμφιβολίες έμβρυο ξεσπάει: «Ένα μάτσο ανοησίες! Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το περπάτημα. Και φαγητό με το στόμα είναι πραγματικά μια εντελώς γελοία ιδέα -έχουμε τον ομφάλιο λώρο, που μας τροφοδοτεί αρκετά καλά, ήδη! Αυτό από μόνο του μας δείχνει ότι η ζωή μετά τη γέννηση είναι αδύνατη: ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός!»

Ο μικρός πιστός παραμένει ακλόνητος: «Είναι όντως δυνατή. Απλά μπορεί να είναι λίγο διαφορετική από ο,τι είμαστε εδώ.»

Ο μικρός σκεπτικιστής σιγά-σιγά χάνει την υπομονή του μπροστά σε τόση χαζομάρα: «Κανείς, και εννοώ ποτέ κανείς, δεν ήρθε πίσω μετά τη γέννηση! Ρίξε μια ματιά σε αυτό: η γέννηση είναι απλά το Τέλος της Ζωής. Τελεία και παύλα. Και κάτι ακόμα για σένα και τα τρελά όνειρά σου: Η ζωή είναι μια μεγάλη σκοτούρα μέσα στο σκοτάδι, αυτό είναι!»

Ο μικρός πιστός δεν το αφήνει έτσι: «Το παραδέχομαι ότι δεν γνωρίζω πώς ακριβώς είναι η ζωή μετά τη γέννηση… αλλά σε κάθε περίπτωση εμείς θα δούμε τελικά τη μητέρα μας και αυτή θα μας φροντίσει.»

Ο σκεπτικιστής γούρλωσε τα μάτια του: «Μητέρα! Πιστεύεις στη μητέρα; Είναι γελοίο! Με συγχωρείς, αλλά… που είναι αυτή, θα ήθελα να σε ρωτήσω;»

Ο μικρός πιστός κάνει μια χειρονομία με το χέρι: «Αυτή είναι εδώ! Παντού γύρω μας. Ζούμε μέσα σ’ αυτήν, καθώς και μέσω αυτής. Χωρίς αυτήν εμείς δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρχουμε!»

Ο μικρός σκεπτικιστής δεν είναι δυνατόν τώρα να συγκρατηθεί: «Αυτό φτάνει πραγματικά το αποκορύφωμα της ανοησίας. Και για κανένα λόγο δεν μπορώ να δω πουθενά τη μητέρα σου. Ούτε ένα κομμάτι της -είναι αρκετά προφανές- διότι απλά δεν υπάρχει!»

Το μικρό, που πιστεύει, κουνάει το κεφάλι του και κλείνει τα μάτια: «Μερικές φορές, όταν είμαστε πολύ ήσυχα, την ακούω να τραγουδά. Ή να χαϊδεύει τον κόσμο μας. Νιώθω και έχω την αίσθηση και πιστεύω σταθερά, ότι η γέννηση είναι ένα μεγάλο νέο ξεκίνημα!»

Σχολιάζοντας την παραπάνω αλληγορία, θα ήθελα να πω ότι, πραγματικά, γεννητούρια είναι ο σωματικός θάνατος για τους χριστιανούς, γι αυτό και ο άγιος Ιγνάτιος ο θεοφόρος, όταν πλησίαζε στη Ρώμη για να κατασπαραχθεί από τα θηρία, έλεγε: «ο τοκετός μοι επίκειται«, δηλαδή, «πλησιάζει η γέννα μου«! Θάνατος για το πρόσκαιρο, γέννα για το αιώνιο. Θάνατος για το φθαρτό, γέννα για το άφθαρτο…

 

Πηγή: http://beautyshallsavetheworld1966.blogspot.gr

Αναζήτηση θεού

                                Αναζήτηση Θεού

Μια καταγραφή για ανθρώπους που ξεκινούν να αναζητούν τον Θεό.

Μην ψάξεις φίλε μου να βρεις τον Θεό ψηλά στον ουρανό σαν επιστήμονας. Γιατί η γη είναι στρογγυλή, και γύρω της ο ουρανός.

Μην ψάξεις τον Θεό στο φως του ήλιου, ούτε στο καύμα των ηλιακών εκλάμψεων. Γιατί το φως του είναι ασύγκριτο, και η φλόγα της αγάπης του απροσμέτρητη.

Ούτε στις αμμοθύελες του Άρη θα τον βρεις, γιατί ο γνόφος του είναι πυκνότερος.

Να μην τον ψάξεις ούτε στη μεγαλοσύνη του γιγάντιου Δία, ούτε στη βίαιη ορμή των καταιγίδων του. Γιατί Εκείνος είναι Μέγας, κι ο Δίας ένας κόκκος, και κόκκος κόκκου άμμου.

Δεν θα τον βρεις ούτε στα παγωμένα τα βουνά του Γανυμίδη, γιατί η δικαιοσύνη του είναι λευκότερη από το χιόνι.

Ούτε στα δαχτυλίδια του Κρόνου θα τον βρεις, γιατί το δαχτυλίδι που Εκείνος δίνει είναι πολυτιμότερο απ’ όλους τους πλανήτες.

Μην τον ζητήσεις καν στον Πλούτωνα τον μακρινό, γιατί είναι όλοι οι πλανήτες, «βόλοι» μέσα στα χέρια του, κι Αυτός τόσο κοντά!

Μα ούτε στου Μαγγελάνου τα νέφη, ούτε στης Ανδρομέδας την αμέτρητη άμμο άστρων θα τον ανακαλύψεις, και ούτε καν στο σύμπαν όλο. Γιατί σ’ ολόκληρο το σύμπαν δεν χωράει, μάλλον αυτό χωρείται απ’ Αυτόν.

 

Αναζήτησέ τον σαν παιδί, πιο χαμηλά. Εδώ στη μικρή τη γη μας. Ψάξε τον στην ομορφιά ενός μικρού κι ασήμαντου λουλουδιού, κι ας μην τον βρεις ούτε κι εκεί.

Αναζήτησέ τον στο χαριτωμένο παιχνίδισμα μιας γάτας, και στο πιστό βλέμμα του σκύλου σου, κι ας μην τον συναντήσεις.

Προσπάθησε να τον διακρίνεις στα μάτια του ζητιάνου που χτυπάει την πόρτα σου, και δώσε την ελεημοσύνη σου, σαν να τη δίνεις σε Αυτόν, και ας μην τον αναγνωρίσεις.

Σκύψε στα δάκρυα του ορφανού και της χήρας, και πες ότι είναι δάκρυα δικά Του, και ρίξε λίγο βάλσαμο στον πόνο τους, κι ας μην μπορέσεις να Τον εννοήσεις.

Ψάχνε τον πάντα, και παντού, και κάνε το καλό με αγάπη σ’ όλους, σαν να το κάνεις σε Αυτόν, και ψάχνε πίσω από κάθε τι, και μέσα σ’ όλα να τον συναντήσεις. Κι ας μην τον αντικρίσεις.

Και τότε, δεν θα χρειαστεί να τον ανακαλύψεις, (γιατί ποτέ δεν θα μπορέσεις). Θα έρθει Εκείνος να σε βρει, γιατί σε βλέπει, και σ’ αγαπά, και σε γνωρίζει. ΚΑΙ ΘΑ Σ’ ΑΦΗΣΕΙ ΛΙΓΟ ΝΑ ΤΟΝ ΝΙΩΣΕΙΣ. Και θα ξανακρυφτεί από σένα.

Τότε θ’ αρχίσεις ΝΑ ΤΟΝ ΠΟΘΕΙΣ, όπως το ελάφι τα νερά, όπως η νύμφη τον νυμφίο, όπως ο εραστής την ερωμένη του, όπως το νεογέννητο το μητρικό το γάλα. Κι Εκείνος θα κρύβεται από σένα, και θα γελάει με το κλάμα σου χαρούμενος, όπως γελάει η μητέρα ευτυχισμένη με το κλάμα του μωρού της, όταν το βλέπει να τη θέλει τόσο πολύ, μέχρι δακρύων, κι όπως γελάει ο εραστής, που κρύβεται από την ερωμένη του στο πρώτο ραντεβού, και χαίρεται όταν εκείνη τον αναζητάει με πόθο.

Θα σε αφήνει να πέσεις από την κούνια σου, προσέχοντας μη χτυπηθείς ανεπανόρθωτα, για να γνωρίσεις την αδυναμία σου.

Όταν θα λες: «περπάτησα!» Θα σε αφήνει να σκοντάφτεις, για να ζητάς το χέρι του στα πρώτα βήματά σου.

Θα σε παρατηρεί στις δύσκολες στιγμές της εφηβείας σου, θα σε παιδαγωγεί και θα σε συμβουλεύει μυστικά, σκληρά η τρυφερά.

Κι όταν ανδρώνεσαι, θα σε διδάσκει την τέχνη του πολέμου, και θα σε μάθει χίλιες τέχνες. Και θα καλεί μπροστά σου μονομάχους, όλο και δυνατότερους, όλο και αξιότερους, και θα διδάσκεσαι από τις πτώσεις σου κι από τον πόνο σου, ώσπου να γίνεις δυνατός.

 

Μα τότε, πια, δεν θα τον ψάχνεις. Γιατί αργά μα σταθερά, ανεπαίσθητα, ΘΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ. Θα τον διακρίνεις γύρω σου παντού. Θα βρίσκεις μέσα σου νοήματα που ποτέ δεν διδάχθηκες, θ’ αντιλαμβάνεσαι υπάρξεις που ποτέ δεν είδες. Θα βρίσκεις δύναμη που ποτέ δεν είχες. Θα Τον γνωρίζεις, και θα τον εμπιστεύεσαι. Κι Εκείνος, θα γίνεται σιγά σιγά μοναδική σου σκέψη και λαχτάρα…

…Ώσπου η φωνή Του ν’ ακουστεί μεσ’ την καρδιά σου. Και τότε, θα τον πεις: «Πατέρα!» και θα τον νιώθεις να σου λέει: «Παιδί μου!» Θα ψάλλετε μαζί και θα γιορτάζετε στις δυσκολίες, και η φωνή Του θα’ ναι πια για σένα τόσο γνώριμη! Θ’ ακούς, και θα γελάς με αυτούς που τον αναζητούν ακόμα, Εκείνον που για σένα θα’ ναι πια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Και θ’ απομένει η επίγνωση κι ο γάμος…

Πηγήhttps://www.oodegr.com/oode/poiima/gn_theou.htm

 

Ενας αγιορειτης μιλα για το κομποσχοινι! θρησκευτικα Α΄ Λυκείου

Το βίντεο που είδαμε για να αναζητήσουμε πράξεις της λατρείας μας που έχουμε συμμετάσχει ως ορθόδοξοι χριστιανοί

Τί εἰσιν οἱ καλοὶ διδάσκαλοι; Σπορεῖς τῶν καλῶν ἰδεῶν καὶ ἐννοιῶν. Τί εἰσιν οἱ καλοὶ συγγραφεῖς; Ζωγράφοι θείων καὶ ἀνθρωπίνων πραγμάτων

The mall Βυρηττος

Παιδικές φωνές ψαλλουν το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΈΣΤΗ