Πόσο άλλαξε η ζωή μας σε λίγες μέρες! Η ζωή και ο θάνατος συνομιλούν. Ο Θεός απομακρυνεται επιδεικτικά. Ο υπερανθρωπος νοσεί και σβήνει. Για πρώτη φορά ανήμπορος καταλαβαίνει ότι είναι ένα μηδέν. Πολλά μηδενικά χωρίς τον Ένα. Φωνές απελπισίας, ικεσιας και το καταραμένο γιατί κυκλοφορεί στα στόματα πολλών παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας.... Εσώκλειστοι, έγκλειστοι αναζητούμε νέες ελπίδες, λίγο κουράγιο
λίγο φως. Που αργεί να έρθει. Μέχρι τότε θρήνος και οδυρμος μετρώντας κρούσματα, διασωληνομενους, νεκρούς...
Πού είσαι θεέ; Απολαμβανεις τη μακαριοτητα σου από ψηλά επαναλαμβάνοντας το ουκ οίδα
υμας; Το πλάσμα σου σε ζητεί, σε ικετεύει, σε εκλιπαρει. Όσα δεν πέτυχαν τόσα κηρύγματα, τόσες ομιλίες, τόσες προσευχές από τους υιούς σου, ένας ιός μας συνένωσε , μας έκανε να συναισθανθουμε την έννοια της προσφοράς, της αλληλεγγύης, της περισυλλογής.
Όταν το ένα μέλος του σώματος πονει, τότε συμπασχουν και τα υπόλοιπα. Πότε θα το καταλάβουμε; Ότι ειμαστε μέλη του Σώματος Σου; Ευδοκησε Κύριε!
λίγο φως. Που αργεί να έρθει. Μέχρι τότε θρήνος και οδυρμος μετρώντας κρούσματα, διασωληνομενους, νεκρούς...
Πού είσαι θεέ; Απολαμβανεις τη μακαριοτητα σου από ψηλά επαναλαμβάνοντας το ουκ οίδα
υμας; Το πλάσμα σου σε ζητεί, σε ικετεύει, σε εκλιπαρει. Όσα δεν πέτυχαν τόσα κηρύγματα, τόσες ομιλίες, τόσες προσευχές από τους υιούς σου, ένας ιός μας συνένωσε , μας έκανε να συναισθανθουμε την έννοια της προσφοράς, της αλληλεγγύης, της περισυλλογής.
Όταν το ένα μέλος του σώματος πονει, τότε συμπασχουν και τα υπόλοιπα. Πότε θα το καταλάβουμε; Ότι ειμαστε μέλη του Σώματος Σου; Ευδοκησε Κύριε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου